Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

About my fellow traveller

I've been writing for four years. 

Today I'm especially proud. 

Today I found out I was an inspiration to one of my readers. She is somewhere in Italy and she said I have kept her flame burning. I have never seen her. But she is also a blogger. And she has been there for me with her comments for the past 3 years. Through my light and through my darkness she was always there. A person in the blogosphere. A supporting energy. An angel. She never judged me. She was just there. Now it's her time to open her wings and fly. I feel so grateful she is my friend. 

Emotional, Inspired, Proud, Greateful, Smiling... I do feel like crying with joy. 

This is what the human reace is supposed to be. We are supposed to keep each other burning, We are supposed to remind people who they are. Not with words. With actions. 

Today is a special day. Be well my friend. Follow your passion!

1 σχόλιο:

  1. Σ'ευχαριστώ και πάλι για την έμπνευση. Ταξίδευα παλαιότερα, σαν φοιτήτρια, με το Εράσμους και μετά σε διάφορες άλλες περιπέτειες, όμως η επιστροφή στις σταθερές βάσεις και η ένταξη στο έτοιμο καλούπι ποτέ δε με άφησαν να χαλαρώσω. Ψυχικά γιατί σωματικά παραχαλαρώνει κανείς έτσι..
    Σ'αυτό το διάστημα λοιπόν είναι που δεν έσβησε η φλόγα μέσα από τα δικά σου ταξίδια και κυρίως μέσα από τις σκέψεις σου για τη ζωή που τόσο με άγγιζαν.
    Άλλωστε ο τρόπος που ζούμε τη ζωή μας είναι που βοηθά τους άλλους όχι οι παρηγοριές και οι συμβουλές.
    Κι έτσι έκανα το ταξιδάκι αυτό, σε είχα και κοντά μου τότε. Έπειτα γύρισα και άλλαξα τα πάντα. Και συνεχίζω να τα φέρνω εκεί που θέλω. Δεν ξέρω τι λένε για δυσκολίες, δύσκολο είναι να είσαι στο λάθος μονοπάτι. Και δύσκολο είναι να βγεις από αυτό. Αλλά εφόσον βγεις όλα έρχονται μόνα τους και κουμπώνουν.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή