Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Teaching

 An empty post can be so intimidating sometimes...

You think about your blog and then you just drift off reading other people's stuff. You read all these interesting articles other people wrote. Just to avoid yourself and what you have to say.

So, having nothing in particular in mind, I'm throwing my words in my blog.

September's harvest has been rich.

I am nervous about my first class tomorrow. Me, teaching History of Art. Me, being the teacher. It is not the first time, but it is the first "formal" time. In front of adults. Who will probably be older than me. What have I got to teach them? Long time ago I waived my art history knowledge. Now I have been called upon. To remember all my knowledge. To read again, to find interesting anecdotes to share.

I remember how anecdotes kept my interest more than actual dates. I remember loving the teachers who made me think - look - make my own decisions. This is the teacher I want to be. The one who will engage my audience. The one who will make them love the paintings. The one who will make them LOOK at the paintings. Leonardo Da Vinci, Boticelli, Titian, Mattisse, Bonnard, Dali, Picasso... all these names mean a lot to me, but will I be able to share this love with others?

Art History is supposedly a difficult subject. Meaning it is theory. It is not DIY, sit down and create. But I am a practical person. I want to integrate theory into an active dialogue. All this will be done while my laptop betrays me. It overheats and turns off. It's the bloody full moon.

In my experience, everything will go wrong and then, in the last minute everything will be ok.

Now that I shared all the moaning and groaning, I can relax and enjoy the process. My subject for my first class is women and the way they are portayed over the centuries. My second class will be men, my third will be children, my fourth will be dogs and so on. I will also listen to the needs of my students and form my classes according to their needs.

Deep inside I do feel I have to offer.

Let's see how it goes....

Wish me luck!

3 σχόλια:

  1. Όταν κάνεις κάτι που αγαπάς με όρεξη και μεράκι το αποτέλεσμα σίγουρα θα είναι καλό. Δες πόσοι άνθρωποι γύρω μας έχουν χάσει το πάθος τους. Δεν αρκούν οι γνώσεις. Για να είναι κάποιος μεταδοτικός πρέπει να είναι ειλικρινής και να αγαπά το μοίρασμα.
    Είμαι σίγουρη οτι οι μαθητές σου θα αγαπήσουν την ιστορία της τέχνης.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντε, έλα κι εσύ! και φέρε κι ένα πιάτο φακές!
    Η αλήθεια είναι πως γράφοντας, μπορώ να ξεπεράσω τον όποιο φόβο μου. Το μάθημα πήγε καλά τελικά η μπλογκοθεραπεία έπιασε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν ήμουν στα μέρη σου πολύ θα ήθελα να παρακολουθήσω το μάθημά σου. Έχω κάνει ιστορία της τέχνης και μου άρεσε πολύ. Άνετα το ξαναέκανα, έτσι για να τα συζητάμε, να βλεπουμε έργα και να μοιραζόμαστε γνώμες και γνώσεις.
    Φακές όσες θέλεις. Θα σας βάλω μπροστά ένα πιάτο φακές και από κάτω θα γράψω " αυτές δεν είναι φακές "
    χιχιχιιχ
    Χαίρομαι που πήγε καλά το μάθημά σου. Περιμένω σε νέα ανάρτηση λεπτομέρειες για την τάξη.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή