Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

For my greek friends Γιατί φεύγω...


Γιατί βαρέθηκα να μην μπορώ να περάσω απέναντι την πανεπιστημίου με το ποδήλατο γιατί έχει δακρυγόνα.
Γιατί βαρέθηκα να εξαρτώμαι από τα σουπερμάρκετ για το φαί μου. Να μην μπορώ να απλώσω το χέρι και να κόψω ένα μήλο, ένα σύκο, ένα αχλάδι, ένα μανταρίνι. Να μην έχω ένα γείτονα που αγαπάει τις κοτούλες του, τις ταίζει, τις ποτίζει και τις σφάζει για να τις κάνει κοκινιστές.

Μια μέρα του Μαίου ονειρεύτηκα ότι ήμουν σε ένα βουνό με καθαρό κρύο αέρα.
Και έψαξα τα μέρη που θα μου πρόσφεραν ένα πιάτο φαί και ένα κρεβάτι. Κι εγώ ήμουν διατεθειμένη, σε αντάλλαγμα, να κάνω ότι μου πουν. Να μαγειρέψω, να μαζέψω την κοπριά των αλόγων, να ταίσω τις κατσίκες ό,τι να 'ναι, αρκεί να είχα καθαρό αέρα και να έβλεπα ουρανό.

Στην πρώτη φάρμα - στη Βόρεια Εύβοια - ήμουν κάτι σαν ένα χαζό πρωτευουσιανάκι με σπουδές Ιστορίας Τέχνης στην Αγγλία. Φτηνά εργατικά χέρια για όλες τις δουλειές. Με ρωτούσαν γιατί δεν μαζεύω την κοπριά με το μπικίνι (!).
Ναι, πέρναγα πολύ ωραία όταν καθόμουν στο χώμα και έδενα τις ντοματιές με τα χέρια μου. Ναι, ήταν υπέροχο να σελώνω τα άλογα για τις βόλτες και η κοπριά μύριζε καλαμπόκι. Οι βόλτες στο δάσος ήταν αναζωογονητικές. Θα έπρεπε να πληρώσω μία περιουσία για να έρθω εδώ έστω για ένα σαββατοκύριακο... Και έκατσα τρεις βδομάδες. Και πολύ τους ήταν...

Στη δεύτερη φάρμα συνάντησα μία αγγλίδα που μου έμοιαζε πολύ. Κι αυτή σπουδές στην ψυχοθεραπεία και το θέατρο. Και ο άντρας της κεραμίστας. Φοβεροί. Πολλή φτώχεια και πολύ αγάπη. Για τα εικοσιοκτώ άλογα, τις δέκα γάτες, τα τρία σκυλιά και τις κότες και τις γαλοπούλες.
Ποιοι είναι πιο τρελοί? Εγώ και αυτοί που μαζεύαμε τις κοπριές τρεις φορές τη μέρα, τρώγαμε ψωμί, μέλι, μοζίθρα (έτσι τη λένε στη Σκύρο) και άλλα Σκυριανά καλούδια χαρισμένα από φίλους και γνωστούς? Ή αυτοί που τρέχουν όλη μέρα στην αθήνα, μέσα στο καυσαέριο, που τρώνε τυρόπιτες και σάντουιτς αγνώστου προελεύσεως και γυρνάνε στο σπίτι για να παραγείλουν πίτσα και να δουν τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος? Γιατί εγώ αυτό έκανα πριν φύγω... Και ποια ζωή ζούσα?

Στη φάρμα στη Σκύρο, εκτός από τις μακρόσυρτες συζητήσεις περί ζωής και φύσης και ψυχολογίας, βλέπαμε κάθε βράδυ τα αστέρια. Η φάσεις της σελήνης ήταν ξεκάθαρες. Τα Σκυριανά άλογα (υπο εξαφάνιση, αλλά αυτό είναι για άλλο άρθρο) είναι τα πιο γλυκά του κόσμου. Έχουν μεγαλώσει με αγάπη και φροντίδα. Με τί να ανταλλάξω το γεγονός ότι είδα δύο πουλαράκια να γεννιούνται? Ότι μπορούσα κάθε πρωί να τα χαιδεύω και να τα αγκαλιάζω?

Πρώτη φορά ήρθε έλληνας εθελοντής. Ο εθελοντισμός είναι ένα είδος ντροπής για τον έλληνα που έχει συνηθίσει να παίρνει 700 ευρώ και να σκοτώνεται στη δουλειά.
Χώρια τη γυμναστική. Δυνάμωσαν οι πλάτες, τα χέρια μου και τα πόδια μου. Σταμάτησε να πονάει η μέση μου. Ξύπναγα κάθε πρωί και ο ουρανός ήταν εκεί. Καταγάλανος.

Ναι, είμαι μία μορφωμένη γυναίκα, με θητεία στα μαγαζιά του κολωνακίου. Είμαι ένα παιδί που μεγάλωσε σε μια επαρχιακή πολυκατοικία. Είναι παράξενο το ότι μου δίνει ευχαρίστηση η αγροτική δουλειά. Δεν ξέρω σε ποια γονίδια το χρωστάω. Όμως πήρα μία απόφαση.

Αφήνω το νοικιασμένο σπίτι μου στην αθήνα, πουλάω τα πράγματά μου και πάω εθελόντρια σε μία φάρμα στην Ιταλία. Και μετά στην Ισπανία. Και μετά στην Αφρική. Και μετά... όπου...
Προτιμώ την ελευθερία του φτωχού από τη σκλαβιά του πλούσιου.
Γράφω, φωτογραφίζω  και ελπίζω στην καλοσύνη των ξένων.
Αντε γεια!

13 σχόλια:

  1. Ελίνα καλημέρα,
    δεν σε γνωρίζω, στο protagon διάβασα για σένα. Διάβασα για αυτό που θέλεις να κάνεις, διάβασα το γιατί σε παλιότερες αναρτήσεις και μου φάνηκες πολύ γνώριμη. Για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί κι εγώ θέλησα να τα παρατησω όλα και να φύγω. Να αφήσω πίσω όλα αυτά που οι γονείς μου πλήρωσαν και όλα όσα απέκτησα με το μεροδούλι. Για να κυνηγήσω ένα όνειρο. Το δικό μου βέβαια ήταν διαφορετικό από το δικό σου, ήταν πιο urban. Αλλά με τις ίδιες ανάγκες από πίσω του. Δυστυχώς στο δικό μου ήθελα και παρέα, εκείνη όμως δεν το ήθελε. Κι έτσι μέχρι να ξαναανάψει η φλόγα, το δικό μου παραμένει στην σφαίρα του φανταστικού.

    Να τολμήσεις να κυνηγήσεις το δικό σου. Μήν αφήσεις να σε ρίξουν οι δυσκολίες και κυρίως τα λόγια των γύρω σου. Φύγε από αυτό που σε πνίγει, από το σύστημα.

    Φτάνει να μην ξεχάσεις ένα πράγμα. Να μην φύγεις από τους ανθρώπους. Αυτούς που θα είναι πάντα εκεί και αυτόυς που θα θελήσουν να έρθουν...

    Σου άφησα κάτι για τον δρόμο...

    Στο καλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν θα εκανα αυτο που κανεις εσυ, οπως δεν κατακρινω την αποφαση σου.
    Εφοσον εισαι πεπεισμενη για το πλανο και τους στοχους σου (τους οποιους παντως δεν παραθετεις στο κειμενο και προβληματιζομαι), εφοσον εχεις μελετησει και προβλεψει τις κακουχιες, τις αναποδιες και τις στιγμες εκμεταλλευσεις και κινδυνου, τοτε σου ευχομαι το ταξιδι να ειναι μακρυ και να το μοιραζεσαι οσο μπορεις μεσα απο το χωρο σου :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελίνα μου, βρήκα το λινκ σου στο protagon και ήθελα να σου πω ότι μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Έκανα πρόσφατα κάτι παρόμοιο, αφήνοντας τη δουλειά μου για εθελοντική εργασία και ένα ταξίδι που ονειρευόμουν από πιτσιρίκι, επιστρέφοντας δεν είχα φράγκο (βλέπεις, δεν έχουν όλοι από πίσω τους καράβια και εργοστάσια lol), αλλά έχοντας επιστρέψει στην παραγωγική διαδικασία, μαζέυω ευρώ ευρώ για το επόμενο ταξίδι.
    Good things come to those who dare!
    (Αν se ενδιαφέρει, ρίξε μια ματιά στο τελευταίο μου blog: www.myspace.com/flufflycloud).

    Ευχαριστώ που μου έφτιαξες το κέφι :)

    δέσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητή δέσποινα,

    Ναι, το ξέρω, κι εγώ δεν έχω φραγκο, αλλά πουλώντας τα πράγματά μου και από τις δωρεές στο blog, κάτι αρχίζει να μαζεύεται...
    Καλή τύχη στα ταξίδια σου
    αγάπη και φώς
    ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαζί σου!!! Να ξέρεις ότι όσοι σε κατακρίνουν (έστω και κομψά) είναι αυτοί που δεν έχουν τα guts να κάνουν κάτι αντίστοιχο ή που δειλιάζουν να πάρουν μεγάλες αποφάσεις και να κάνουν ανατροπές στη ζωή τους. Έκανα το ίδιο με σένα, πήγα στα Βαλκάνια και μετά στα Κιμπουτς του Ισραήλ, αφήνοντας στον παγο για 2 χρονια μια καριέρα. Δεν το μετάνιωσα καθόλου, σήμερα είμαι ένας άλλος άνθρωπος, δέκα φορές καλύτερος από πριν.
    Πες το πιο δυνατά: ΑΝΤΕ ΓΕΙΑΑΑΑΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ(τα σημαντικότερα ταξίδια τα κάνουμε πάντα μόνοι ;)

    Να προσέχεις...

    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. hey Elina

    I wish you the best and
    I am sure they will come

    may i suggest you the Couchsurfing.com maybe help you in your trip around the world.

    and If you are looking for the love of your life, stop.they will be waiting for you when you start doing things you love.


    all my love to you
    kostas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. The love of my life is myself. I have started doing the thing I love the most. Travelling. Thanks,
    elina

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είσαι θεά. Σε θαυμάζω. Και θα τα καταφέρεις γιατί έχεις κότσια! Εύγε κοριτσάκι μου! Να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ελίνα,
    διάβασα κι εγώ για σένα στο protagon, όπως κι άλλοι. Μπράβο. Είναι λίγοι αυτοί που πρώτον ξέρουν τι θέλουν και δεύτερον πάνε και το παίρνουν. Πολύ μου αρέσει που ο καταγάλανος ουρανός είναι εκεί πάντα. Λεφτά έχω πολύ λίγα, δυστυχώς δεν μπορώ να σου δώσω, μακάρι να είχα. Ελπίζω να μείνεις για πάντα εκεί που σου αρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλησπέρα και απο μένα. Θα αφήσω και εγώ τον θαυμασμό μου, απλά και μόνο που μπορείς να ακολουθήσεις το όνειρο και να ακούσεις την καρδιά σου! Κανείς, μα κανείς δε το κάνει αυτό σήμερα! Άστα όλα και ζήσε!
    Θα σε διαβάζω, φιλικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γνωστοί μου και άγνωστοι φίλοι, σας ευχαριστώ όλους για την υποστήριξη, για τα σχόλια, τα μειλ και όλα όλα όλα. (πω πω, ούτε το όσκαρ να είχα πάρει...)
    @roadartist. Ευτυχώς κάποιοι από μας το κάνουν γλυκιά μου!
    @κατερίνα. Keep travelling! Και συνέχισε να γράφεις γιατί έχεις φοβερό ταλέντο!
    @kwlogria. Φοβερό χιούμορ! Το blog σου είναι απολαυστικό, καθόμουνα και διάβαζα όλη νύχτα!
    @Ζιτσα. Τέλεια κρασιά, ευχαριστώ για τα καλά λόγια!
    @δ. Θα το θυμάμαι, ευχαριστώ...
    @Achilles. Δεν χρειάζεται να σου πω πόσο με στηρίζεις...
    @Frog. Το πρώτο σχόλιο, η πρώτη δωρεά... Μακάρι να πάρεις ξανά την απόφαση, με παρέα ή χωρίς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. γεια σου ελινα!ειμαι η ελινα!
    συγχαρητηρια για ολα,εκφραζεις τα ονειρα και τις επιθυμιες μου απολυτα!θα μπορουσα να ειμαι η διδυμη αδερφη σου!!!
    λες και διαβαζεις το μυαλο μου...
    προσπαθω να σου στειλω email αλλα δεν τα καταφερνω...σε παρακαλω στειλε μου εσυ στο elinaalwayshere@yahoo.gr
    χαιρομαι παρα πολυ που σε γνωριζω,εισαι πηγη εμπνευσης για μενα! : )

    ΑπάντησηΔιαγραφή